Κάθε εθνοκοινωνική ομάδα έχει τα δικά της ήθη, έθιμα, τρόπο ζωής και κοσμοθεωρία. Τα ρούχα παίζουν ιδιαίτερο ρόλο.
Είναι αναγνωρίσιμο, πρακτικό, ζεστό το χειμώνα και άνετο το καλοκαίρι. Τι γνωρίζουμε όμως για τους διαφορετικούς τύπους μπαμπάδων;
Το άρθρο θα συζητήσει την παραδοσιακή κόμμωση των Κοζάκων - παπάκα (φωτογραφία).
Ιστορία και ορισμός της παπάχα
Η παπάκα είναι μια κόμμωση από δέρμα προβάτου, γούνα αστράχαν. Η εμφάνισή του συνδέεται με ένα στοιχείο της στρατιωτικής στολής των λαών του Καυκάσου.
Τα ανδρικά καλύμματα κεφαλής είναι παρόντα στην γκαρνταρόμπα των λαών με τουρκικές ρίζες.
Φοριέται στον ρωσικό στρατό από το 1881 με εντολή των στρατιωτικών τμημάτων:
- στα στρατεύματα των Κοζάκων.
- στη συνοδεία του Αλέξανδρου Α'?
- στρατεύματα στέπας στα Ουράλια, Transbaikalia.
- Καυκάσια στρατεύματα του Νταγκεστάν και της Οσετίας.
- ιππικό τμήμα του Τουρκμενιστάν·
- Σιβηρικά στρατεύματα.
Το 1992 καταργήθηκε η παπάχα ως κόμμωση για το στρατιωτικό προσωπικό. Εισήχθη ξανά στον στρατό μόλις το 2005. Οι στρατηγοί και οι συνταγματάρχες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχουν το δικαίωμα να φορούν καπέλο.
Μέχρι το 1812, οι κόμμωση κατασκευάζονταν από δέρματα αρκούδων, κριαριών και λύκων.Ο άντρας έδειξε τις κυνηγετικές του ικανότητες. Και τα καπέλα διακρίνονταν από αυξημένη δύναμη και την ικανότητα να εξομαλύνουν ένα χτύπημα από ένα σπαθί.
Τα καπέλα για την κύρια είσοδο ήταν στολισμένα με ασημί πλεξούδα, πλάτους 1–2 εκατοστών.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα. Οι Κοζάκοι του Ντον, του Αστραχάν, του Όρενμπουργκ, της Σιβηρίας, του Σεμιρετσένσκ φορούσαν μόνο γκρι κομμώσεις. Κατά τη διάρκεια των πολέμων αντικαταστάθηκαν από μαύρους. Τα καπέλα ήταν ραμμένα σε σχήμα κώνου με κοντή γούνα. Τα έντονα χρώματα ήταν απαγορευμένα.
Κάθε άντρας είχε τρία καπέλα: για γάμους, καθημερινή ένδυση και πένθος.
Τύποι καπέλων
Οι τύποι καπέλων διαφέρουν ως προς το ύψος της γούνας, το υλικό και το κέντημα του κάτω μέρους.
Ονομάστηκαν ονομαστικά και ανάλογα με την εδαφική υπαγωγή των λαών: Παπάγη, Τρουχμέν, Καμπαρδιανοί.
Αναφορά! Το πάνω μέρος της κόμμωσης ονομάζεται κάτω.
Kubanka, klobuk και trukhmenka
Ας δούμε πώς μοιάζουν οι διαφορετικοί τύποι μπαμπάδων:
Κουμπάνκα προέρχεται από τους Κοζάκους του Κουμπάν. Είναι χαμηλό, φτιαγμένο από δέρματα γούνας astrakhan, smushka (δέρματα αρνιού ηλικίας έως τριών ημερών) και προσφυγάκι (δέρματα αρνιών 14-30 ημερών). Το κάτω μέρος του καπέλου είναι χρωματιστό, από ύφασμα ή γνήσιο δέρμα.
Αναφορά! Στις βόρειες περιοχές, τα δέρματα λύκων ήταν δημοφιλή ως υλικό. Δεν φοριόνταν για κυνήγι: η μυρωδιά του λύκου τρόμαζε τη λεία.
Δύο ρίγες στην κορυφή σε σχήμα σταυρού κρύβουν τις ραφές: το καπέλο είναι ραμμένο από τέσσερα μέρη. Αυτό το έμπλαστρο ονομάζεται galun.
Το χρώμα της κορυφής καθορίζει την τοποθεσία της στρατιωτικής θητείας:
- μπλε μεταξύ των Κοζάκων του Τερέκ.
- κόκκινο - μεταξύ του Don?
- κίτρινο - μεταξύ των κατοίκων του Αστραχάν.
Σπουδαίος! Μόνο ένα άτομο με υψηλές ηθικές αξίες μπορεί να λάβει Kubanka.
Στη Ρωσία μέχρι τον 19ο αιώνα. έλεγαν παπάχα κουκούλες. Ήταν φτιαγμένο από δέρμα αρνιού και το πάνω μέρος ήταν στολισμένο με ύφασμα. Κατά τη διάρκεια των Καυκάσιων Πολέμων, η λέξη «παπάκα» δανείστηκε.
Τρουχμένκα ονομαζόταν στρατεύματα του Δον τον 16ο - 18ο αιώνα. Δεν υπήρχαν αρνιά Αστραχάν στο Ντον. Επομένως, μια τέτοια κόμμωση ήταν σπανιότητα και πολύτιμο τρόπαιο μάχης.
Το φορούσαν αταμάνοι, Κοζάκοι με καλά οικονομικά έσοδα. Έφτιαχναν καπέλα από δέρματα με μακριά γούνα.
Αναφορά! Το καπέλο του αταμάν ήταν γκρι με μια κόκκινη μανσέτα. Ήταν ραμμένο από πρόβειο κρέας.
Το σχήμα άλλαζε ανάλογα με τη μόδα. Εμφανίστηκε το Kabarbinki με διογκωμένο ή kubanka με επίπεδη κορυφή.
Παπάχα με σφαλιάρα
Η παροιμία «να δίνεις χτυπήματα» προέρχεται από την εμφάνιση αυτού του καπέλου. Η μανσέτα είναι ένα ραμμένο καπάκι σε σχήμα σφήνας.
Σε αυτό τοποθετήθηκαν μεταλλικές πλάκες για να προστατευτεί κατά τη διάρκεια της μάχης.
Αναφορά! Ένας αφοπλισμένος πολεμιστής μπορούσε να πολεμήσει με το καπέλο και τις μανσέτες του.
Από το Αστραχάν
Για τους Καυκάσιους, ένα καπέλο είναι πηγή υπερηφάνειας. Αφαιρείται σε ειδική περίπτωση - αίτημα για συγχώρεση της βεντέτας. Απαγορεύεται αυστηρά να είστε χωρίς κόμμωση σε άλλες κλήσεις.
Η κόμμωση έχει σχεδιαστεί για να ενσταλάξει περηφάνια και χαρακτήρα στον ιδιοκτήτη και να αναπτύξει τη συνήθεια να κρατά την πλάτη του ίσια.
Το καπέλο έχει επίσης τις δικές του παραδόσεις. Ένας ντροπαλός νεαρός μπορεί να ζητήσει από ένα κορίτσι να τον παντρευτεί πετώντας το καπέλο του από το παράθυρο. Εάν το καπέλο δεν επιστραφεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, η προσφορά γίνεται δεκτή.
Οι τεχνίτες έραβαν κόμμωση από δέρματα νεαρών αρνιών Αστραχάν. Το πιο πολύτιμο δέρμα αφαιρέθηκε από αρνιά 1-3 ημερών. Η γούνα ήταν γυαλιστερή και είχε ένα ξεχωριστό σχέδιο. Αυτά τα καπέλα προορίζονταν για τις υψηλότερες στρατιωτικές τάξεις - στρατηγούς. Οι μπούκλες που παρατάσσονται στη σειρά είναι σημάδι υψηλής ποιότητας.
Αρκετές επιπλέον απόψεις
Καμπαρντίνκα – διαφέρει σε ύψος. Είναι κατάλληλο για τη ζεστή εποχή. Είναι ένα καπέλο από ύφασμα με στενή γούνα. Το πάνω μέρος είναι διακοσμημένο με χρυσή πλεξούδα και ένα κουμπί στη μέση.
Παπαχά "κορακοφωλιά" έχει μαύρο χρώμα και ψηλή γούνα.
Η επιστροφή του καπέλου μετά την επανάσταση
Η επανάσταση του 1917 σημαδεύτηκε όχι μόνο από μια επανάσταση στην εξουσία, αλλά και από μια αλλαγή στην εθνική ενδυμασία. Απαγορεύτηκε στους Κοζάκους να φορούν τα συνηθισμένα καπέλα τους, αντικαθιστώντας τα με μπουντένοβκα.
Τα στρατεύματα έλαβαν άδεια να φορούν παραδοσιακή κόμμωση το 1936. Τα καπέλα ήταν μαύρα, χαμηλά με ρίγες σε σχήμα σταυρού. Οι αξιωματικοί είχαν χρυσές ρίγες και οι ιδιώτες είχαν μαύρες ρίγες. Το μπροστινό μέρος του καπέλου ήταν διακοσμημένο με την επιγραφή του στρατού - ένα κόκκινο αστέρι. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η παπάχα έγινε η κόμμωση των ανώτερων αξιωματικών και μετά τον θάνατο του Β. Γ. Στάλιν, συνηθιζόταν να τη φορούν τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου.
Για έναν Κοζάκο, η παπάκα είναι σύμβολο υπερηφάνειας. Υπάρχουν πολλές πεποιθήσεις και έθιμα που συνδέονται με αυτό. Ήταν δυνατό να το χάσεις μόνο σε περίπτωση θανάτου. Τώρα οι παραδόσεις ανήκουν στο παρελθόν. Η κόμμωση φοριέται για λειτουργίες και γιορτές, αλλά η ευλαβική στάση και ο σεβασμός παραμένουν.
1
